Naar aanleiding van Maandrang organiseerden we samen met Creatief Schrijven een heuse poëziewedstrijd. De jury kwam, las en overwon. Hier zijn de winnaars - die op zaterdag 27 januari 19u30 hun werk live komen brengen op De Sprekende Ezels @ Kuub te Mechelen!
Laat ons beginnen met het winnende vers, dat op duizenden (7.500) boekleggers verspreid zal worden in de boekhandels in Mechelen én via De Slegte ook in Antwerpen, Gent en Leuven. Het vers komt uit een gedicht van Geeske Brederveld dat ook tot de top 5 van de inzendingen behoort:
Zijn arm om mijn schouders is een vuurrode jas,
zijn hand streelt op mijn rug een glorieuze deken.
Zijn ogen branden in mijn ziel - en ik?
Ik dwaal door zijn paradijs
en zoek de vrouw die ik ooit was.
Het winnende vers wordt as we speak gedrukt op 7.500 exemplaren en verdeeld in het Vlaamsche landschap, althans in De Huizen der Wijsheid die wij 'boekhandels' noemen en de geheime gehuchten waar de andere partners van Maandrang huizen. Woehoew!
Ook in de top 5 van inzendingen is dit gedicht van Nele Bruynooghe. De jury was gecharmeerd door de beeldspraak en het rhytme van het gedicht, en hoe mooi tegenstellingen toch bijeen kunnen passen:
We staan te dampen in het eerste zonlicht en
kijken hoe we elkaars hijgen kunnen inademen
tot we op dezelfde manier handen, vingers,
schouders – de woorden, altijd de woorden -
tot we één bonzend lichaam lang feilloos
de dingen uit elkaar halen. Steeds hoger
onze blokkentoren, steeds luider het instorten
en hoe mooi dat alles klinkt
het is geen wegglippen uit handen
tussen vingers, langs schouders
het water in. Het is kringen maken,
altijd maar het begin van iets en nooit het einde
omdat we er nooit geraken
Ook Isabel Goethals raakte tot in de top 5 van beste inzendingen - en dat waren er toch ver boven de 10 en ook weer verreweg geen 1.000.000 - met een heel straffe beeldspraak over doodlopende gesprekken en armen die tekortschieten:
Ze zocht
in de afdruk van hun lippen,
de weg terug
uit doodlopende gesprekken
en armen die tekortschoten,
over onbekend terrein,
langs scherpe kanten,
voorbij de ruwe randen van de woorden die gevallen en blijven liggen waren.
Spijtig genoeg kan er maar één winnaar zijn. Lore Laridon heeft dan ook net niet gewonnen. De beeldspraak en het symbolisme, en de sereniteit van dit ontroerende gedicht over afscheid nemen maakten de jury even heel stil.
er is niets
buiten de maan die vol
en transparant in de holte
van mijn middenrif daalt
in het bed van je laatste
kwartier snij je de minuten
sikkelvormig weg
je zegt wat je vanbinnen ziet
iets als de maan heeft een gezicht
en verder is er niets
En dàn!
STIJGT
de
ssssssssssssssssssssssssssssspanning
Want wie/heeft zich/op de meest sublieme wijze/laten gaan/in de lokroep/van de zoete maan? Wiens zoetgevooisde verzen, gepeperde hartperikelen of je zangerige zielenroerselen worden gedrukt op 5.000 exemplaren, uitermate zinnestrelend vormgegeven door onze over-the-top, jackpot & wauwauwauw grafische vormgeefster, Anne Van De Genachte (de link naar Anne's Linkedin vind je hier)?
Ook hier was onze jury het unaniem eens. Helena Schepens' Ik hou van het nog niet deed hen denken aan het oeuvre van Hans Andreus, charmeerde met het beluisteren van witregels, met belommeringen, vuur en asse, en het dwalen in oogopslagen. Brava!
Ik hou van het nog niet
Ik hou van het nog niet
van een vonkje
de mogelijkheden op een kier.
Ik bevind me onderhuids
beluister witregels, dwaal door
het donker van een oogopslag.
Belommer het verlangen
bespeur de asse in de aanvang
ontspring de dans.
Misschien is het dit
het vallen, en in de vlucht
het vinden: dichtbij.
Ik hou van het nog niet wordt gedrukt op een luxueuze postkaart (op vijf! duizend! exemplaren!) en zal verspreid worden gedurende het festival. Daarnaast zal het verschijnen in De Nieuwe Gemeenschap (DNG), het tijdschrift van Vermeylenfonds en online gepubliceerd worden. Meedoen kon via deze wedstrijd van Creatief Schrijven en Maandrang op Azertyfactor; check hun site voor wedstrijden, de wereld ligt bijna aan je voeten!